Op 6 december 2001 werd “Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain” uitgebracht. Een echte klassieker, die niet alleen in de bioscoop volle zalen trok, maar ook als dvd tot een van de meest verkochte Franse films behoort. Dit succes heeft de film onder meer te danken aan de kenmerkende soundtrack, gecomponeerd door de wereldberoemde musicus en componist Yann Tiersen. Maestro dook in de film en de muziek van Tiersen: “I really don’t have a classical background”.

“Paris is maybe the town I hate the most on earth“

De bovenstaande uitspraak is kenmerkend voor Tiersen. Hij benadrukt niet alleen bestempeld te willen worden als de componist van Amélie. Sterker nog, de Fransman ziet zichzelf niet eens als echte componist – en zeker niet van filmmuziek. Toch opende Amélie een hoop deuren, mede door het aanspreken van een nieuw publiek. Velen, met name jonge kijkers, hoorden zijn muziek voor het eerst en kwamen zo in aanraking met klassiek. Dat we Yann Tiersen toch niet te veel in het klassieke hokje moeten plaatsen, blijkt overigens uit zijn concerten. Zijn live muziek is vernieuwend, experimenteel en onvergelijkbaar met zijn werk voor de filmindustrie. De tracks van Amélie zijn dan ook niet speciaal gecomponeerd voor de film, maar een verzameling stukken, afkomstig van drie eerdere studioalbums.

Van klassiek naar rockmuziek

Hoewel Yann Tiersen aangeeft niet echt een ‘klassieke achtergrond’ te hebben, leerde hij al op jonge leeftijd om piano en viool te spelen en genoot hij een klassieke scholing. Hierna volgden instrumenten als gitaar, accordeon en harmonica. Vanaf zijn tienerjaren begon Tiersen zich meer toe te interesseren in rockmuziek en nam de elektrische gitaar een steeds grote rol in beslag. In de jaren negentig legde hij echter wel de fundering voor veel van zijn latere erkenning, als schrijver van (eigentijdse klassieke) muziek voor verschillende korte films en theaterproducties. Zijn doorbraak in Frankrijk volgde met het album ‘Le Phare’, waarvan drie nummers later zouden worden gebruikt voor Amélie. Vanaf het begin van deze eeuw vergaarde hij pas echt internationale bekendheid met soundtracks voor bekende films als “Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain”, “Good bye, Lenin!” en “Tabarly”. Tiersens stijl is moeilijk te categoriseren, maar is verwant aan minimalisme, eigentijds klassiek, folktronica en post-rock en het gebruik van een breed scala aan instrumenten.

Ontroerend en romantisch

Terug naar de film Amélie. Naast de bekende muziek, heeft de film ook het imago van ‘gemoderniseerd sprookje’ gekregen. Na de release vertrokken fans massaal naar Parijs, om daar het ‘idyllische en romantische’ Montmartre met eigen ogen te zien. De composities van Tiersen speelden daarin een belangrijke rol. Zo brengt het ontroerende “Comptine d’un autre été” tot op de dag van vandaag nog steeds veel kijkers in vervoering. De film vertelt het verhaal van Amélie, een romantisch jonge vrouw met een rijke fantasie. Wanneer ze in haar huis een doosje met oude spullen van een vorige bewoner vindt, besluit ze op zoek te gaan naar deze bewoner om hem de spullen terug te geven. Tijdens de zoektocht raakt ze ervan overtuigd dat ze meer goede dingen wil doen voor anderen. Uiteindelijk stuit ze in het verloop van de film op een oud fotoboek met pasfoto’s, waarna ze op zoek gaat naar de eigenaar – en wellicht de liefde van haar leven… Al met al een verhaallijn die net zo tot de verbeelding spreekt als de muziek van Tiersen zelf.

Hoe we de tracks van Tiersen ook moeten categoriseren en op welke manier Amélie daar dan in past, duidelijk is dat de muziek na al die jaren nog steeds de harten van veel (klassieke) muziekliefhebbers verovert. Wil jij de soundtrack nog eens terugluisteren? Check dan onze playlist!