In ‘Ontspannen met klassieke muziek’ helpen we je om een moment voor jezelf te creëren en heerlijk te relaxen door meditatie te combineren met klassieke muziek. Daarnaast brengen we je ook feitjes bij over de bijbehorende composities. Zo ben je tegelijkertijd een schat aan kennis en vooral ontspanning rijker.

Door Rosa Lee Szarzynski

Leg eerst alle elektronische apparaten buiten handbereik. Check? Kies dan de comfortabelste plek in huis en ga daar rustig zitten. Pak er een kussen bij als je dat fijn vindt en neem een kop thee.

Druk als je er klaar voor bent op play. Je oren maken kennis met de sfeervolle pianoklanken. Aangenaam hé? De compositie Spiegel im Spiegel van Arvo Pärt behoort tot de door hem bedachte tintinnabuli stijl, waarbij de twee stemmen kenmerkend zijn: de ene bestaat uit een drieklank met losse tonen, waarop meerdere variaties zijn. Het andere is een melodieuze lijn. Oorspronkelijk werd het stuk geschreven voor een piano en viool. Die laatste wordt vaak vervangen door een ander solo-instrument. Spiegel im Spiegel heeft verwantschap met het minimalisme. De eenvoud betekent geen afleidende geluiden, waardoor de compositie prettig in het gehoor ligt.

Het strijkende geluid van de viool geeft je een intens gevoel van rust. Je hoeft even niets en kan optimaal genieten van dit moment. Doordat de tonen in het algemeen voorspelbaar zijn, kun je lekker meegaan in het ritme van de muziek en je gedachten loslaten. Beweeg op je eigen tempo zachtjes mee op het ritme met je hoofd. Voel je dat je ogen langzaam zwaarder worden? Sluit ze voorzichtig als je opnieuw de derde toon van de piano hoort. De klanken hiervan klinken verder weg. Je voelt je dromerig. Verlost van zorgen, alleen de noten laat je over je heenkomen.

De Estlandse Pärt heeft in zijn leven veel geëxperimenteerd met verschillende stijlen, zoals met de dodecafonie (wordt ook de twaalftoonstechniek genoemd), waarbij alle twaalf tonen even belangrijk zijn. Hij werd echter vooral bekend door zijn werken met het serialisme waarbij dynamiek, toonduur, toonhoogte en ritme zijn opgenomen in een vooraf bepalende reeks. Daarna koos Pärt ervoor Gregoriaans en middeleeuwse muziek te gaan studeren. Eind jaren zestig sloot hij zich aan bij een Russisch-orthodoxe kerk. In de tijd van communisme en hectiek wilde Pärt in zijn muziek juist teruggaan naar de essentie: zijn spirituele muziek werd de kracht van eenvoud. Voortaan werkte hij alleen met deze tintinnabuli stijl.

De pianoklanken worden steeds zachter. Nog een keer beleef je het aangename effect als je de zachte vioolklanken hoort. Je voelt de stilte over je neer dalen. Als de laatste toets wordt aangeslagen, adem je rustig in en uit. Je kunt er weer met frisse moed tegenaan!