Hij stapt langzaam tot zijn enkels het water in. Zijn zwembroek, een donkerblauw exemplaar met korte pijpjes en rode biezen, zit als een strakke band om zijn platte kont gekneld, aan de voorkant plaatsmakend voor een buik die voor het eerst dit jaar het daglicht aanschouwt. Hij steekt zijn nek ver naar voren wanneer tot hem doordringt dat het water ijskoud is. Zijn ogen wijd opengesperd en alle spieren gespannen. Twee handen wapperen driftig langs zijn lichaam. Alsof hij daarmee de kou afschrikt. Schichtig kijkt hij om zich heen en even twijfelt hij. Teruggaan of volhouden? Nog een pas vooruit. En nog een. De zwembroek wordt nat. Toch nog even achterom kijken. En dan, een enorme schuiver vooruit. Met dichtgeknepen ogen, bolle wangen en gestrekte armen het water te lijf gaan. We zijn door. Een trots gezicht komt bovendrijven. Hij schreeuwt iets in het Frans naar iemand aan de waterkant. De vakantie is begonnen.
Door: Femke Steketee
Ik bekijk het tafereel aandachtig vanaf mijn strandhanddoek. In mijn handen een opengeslagen boek, maar wie goed oplet weet dat ik in twintig minuten geen bladzijde heb omgeslagen. Ik houd ze allemaal in de gaten. De vakantiegangers. De badcreaties. Het smeken om een ijsje. Het krijsen om het luchtbed. We hebben niks te klagen hier.
Zonnig paradijs
Een welverdiende vakantie kan ook anders verlopen. Als je aan bronchitis en beginnende tuberculose lijdt, zoals de componist Frédéric Chopin, is het zaak om in een niet-vochtige omgeving te verblijven. Dat is de reden geweest dat hij en zijn muze, de schrijfster George Sand, rond 1838 afreisden naar het toen nog onbekende eiland Mallorca. Maar de twee kwamen van de regen in de drup terecht toen bleek dat het zonnige paradijs dat zij voor ogen hadden geteisterd werd door vrieskou, sneeuw, storm en regen. Daar zit je dan, in een koud en vochtig verblijf met je geliefde, die haar afschuw voor de reis verwoordt in een autobiografisch relaas dat tot op de dag van vandaag voor een tientje te koop is bij Bol.com.
Regendruppelprelude
Gelukkig heeft het eiland Chopin tevens geïnspireerd om mooi werk na te laten. Chopin schreef gedurende zijn leven een reeks van 24 preludes waarvan de vijftiende zonder twijfel een van de meest bekende is. Deze prelude wordt ook wel de Regendruppelprelude genoemd en is geschreven tijdens Chopin’s tijd op Mallorca. De repeterende achtste noten zouden de regendruppels verklanken, die onophoudelijk op de Mallorcaanse dakpannen neervielen. Zelf vond hij deze analyse maar onzin. Hij wond zich erover op dat mensen in muziek niets meer hoorden dan een weerspiegeling van de natuur. Maar het kwaad was al geschied: de vakantie viel in het water en de regendruppels vallen voorgoed in de Regendruppelprelude.