Wie Anneke van Giersbergen al langer volgt, verrast het niet meer hoe veelzijdig ze is. Van metalband The Gathering de IJslandse folkgroep Árstíðir: de zangeres is niet voor één genre te vangen. Komend weekend voegt ze nóg een dimensie toe aan haar prestaties met de verovering van twee poppodia. In zowel het Paard (Den Haag) als in 013 (Tilburg) zorgt ze samen met het Residentie Orkest voor een nieuwe Symphonic Junction. In aanloop naar deze twee avonden spreken we met Anneke over deze bijzondere samenwerking én de combinatie tussen metal en klassiek, die misschien wel meer voor de hand ligt dan je denkt.
Bloemlezing van een veelzijdige artiest
Zoals de naam al verraadt (junction betekent o.a. kruising), gaat het Residentie Orkest tijdens Symphonic Junction op zoek naar de kruispunten tussen klassieke muziek en andere muziekgenres. Voor dit concert vond de artistiek directeur Sven Arne Tepl van het Residentie Orkest een nieuwe uitdaging in het werk van Anneke. De keuze voor deze zangeres was niet moeilijk: niet alleen kennen de twee elkaar al, Sven luistert zelf ook graag naar rock en metal.
Haar veelzijdigheid leent zich perfect voor een avond van nieuwe verbindingen. Zo kenmerkt haar carrière zich door een breed scala aan interesses en invloeden. In 1994 breekt ze als zangeres van metalband The Gathering door, waarmee ze tot 2007 verschillende successen boekt. Daarna volgen jaren van uiteenlopende projecten. Zo slaat ze met poprockband Agua de Annique een nieuwe weg in en werkt ze ondertussen samen met diverse artiesten uit verschillende genres. Ook hieruit blijkt haar veelzijdigheid: van de IJslandse rockformatie Árstíðir tot aan een kindervoorstelling en theatertour met jaren tachtig muziek – Anneke is niet vast te pinnen op één stijl. Symphonic Junction moet dan ook, zoals ze in haar eigen woorden zegt, een bloemlezing worden van haar professionele carrière in de afgelopen 25 jaar.
Een verzameling van haar werk dus, waarbij de muziek wordt omgezet naar arrangementen voor een symfonieorkest. Uiteraard vragen we welke nummers op haar verlanglijstje staan voor een klassieke vertaling. Het antwoord is breed: natuurlijk hoort hier de muziek uit haar tijd bij The Gathering tussen, maar ook nummers van VUUR – haar nieuwste album met progressieve metal – mogen niet ontbreken.
Vertaling naar klassiek
Voor wie nog overtuigd moet worden: de klassieke link is duidelijker dan het op het eerste gehoor misschien klinkt. “De genres klassiek en (progressieve) metal liggen dicht bij elkaar”, licht Anneke toe. “Sommige klassieke muziekstukken kunnen net als metalmuziek ook duister en melancholisch klinken.” In metal zijn dan ook zeker klassieke invloeden terug te vinden, zoals elementen van Bach of Wagner. Metal muziek is bovendien eclectisch: ook binnen dit genre wordt gebruik gemaakt van klassieke stijlen. De subgenres (neo-classical en symfonische metal) bevatten complexe muzikale structuren, waarbij inspiratie van klassieke meesters terugkomt. Bij het maken van metalalbums wordt in de studio vaak gebruik gemaakt van veelzijdige orkesten. Om nu live met een symfonieorkest te spelen, ziet Anneke dan ook als een “unieke kans”.
Verwachtingen publiek
Genoeg overeenkomsten om te ontdekken zo te horen. Metalfans voelen zich prima thuis bij een avondje klassiek, maar dit gaat andersom ook zeker op. Anneke geeft aan met deze avond – bewust of onbewust – ook een lans te willen breken voor metal als melodische muziek, waarin componenten uit klassiek terug te vinden zijn.
We vragen haar tot slot op welk publiek ze rekent: “Divers, zeker niet in één hokje te plaatsen.” Uiteraard verwachten we de Residentie-liefhebbers, maar ook haar fans zullen zich onder de toeschouwers begeven. “Het metalpubliek is breed en bovendien ook open-minded. Zij waarderen klassieke muziek net zo goed.”
De voorbereidingen zijn in volle gang! Een voorproefje van wat je mag verwachten:
Fotocredits 📸 : Set Vexy